ویولن (به فرانسوی: violon) ساز زهی و آرشه‌ای است. این ساز کوچک‌ترین عضو سازهای زهی-آرشه‌ای است. اصالت این ساز به کشور ایتالیا بر می‌گردد.برای نواختن معمولاً روی شانهٔ چپ قرار می‌گیرد و با آرشه که در دست راست نوازنده است نواخته می‌شود.کوک سیم‌های ویولن از زیر به بم به ترتیب: می (سیم اول)، لا (سیم دوم)، ر (سیم سوم)، سل (سیم چهارم).
اصوات سیم‌های مجاور نسبت به یکدیگر فاصله پنجم درست را تشکیل می‌دهند. در این وسعت صدا ویولن قادر است تمام فواصل کروماتیک و کوچکتر از آن را اجرا نماید از معروفترین نوازندگان این ساز می‌توان به آنتونیو ویوالدی و نیکولو پاگانینی، آهنگساز و نوازنده معروف ایتالیایی، اشاره کرد.
سایر ابزارهای این خانواده عبارتند از: ویولون، ویولا، و یک ابزار به نام باس. ویولن یکی از اعضای کوچکتر خانواده رشته است. ویولون ها نیز یک ابزار رایج در ارکسترها هستند. هنگام یادگیری نحوه پخش ویولون، مهم است که با قطعات ویولن آشنایی داشته باشید. همچنین مهم است بدانیم که چگونه این قطعات کار می کنند. این کمک خواهد کرد تا یادگیری نحوه استفاده از ابزار آسان تر شود.
آشنایی با قطعات ویولن
اسکرول
در بالای ویولون، به بالای بالای گردن وصل شده است، یک اسکرول شیک وجود دارد. این معمولا در شکل مارپیچ حک شده است. با این حال، برخی از کتیبه ها ممکن است به شکل یک سر حیوان حک شده است. این در درجه اول تزئینی است و صدای دستگاه را تحت تاثیر قرار نمی دهد.
جعبه گوشی و گوشی (Pegbox و Pegs)
در زیر اسکرول pegbox قرار گرفته است. در pegbox گیره هایی هستند که به آنها Pegs نیز گفته می شود. رشته ها به قسمت بالایی ویولون در این منطقه متصل می شوند. از آنجا که چهار رشته وجود دارد، همچنین چهار گیره وجود دارد. با این قسمت می توانید تارهای خود را تنظیم کنید.
گردن
گردن یک قطعه چوبی طولانی است که به بدن ویولون متصل است و نقش مهمی در حمایت از رشته ها ایفا می کند. این بیشتر تنش رشته ها را حفظ می کند. گردن نیز بخش مهمی از ویولون را به نام fingerboard پشتیبانی می کند.
بدنه ساز
بخش اعظم که قطعات ویولن را تشکیل می دهد بدنه ساز است. بدنه ساز ساخته شده از چوب است و دارای شکم، یا صفحه بالا و پایین و یا پشت صفحه است. شکم و پشت آن با دنده هایی است که در دو طرف دستگاه قرار دارند. چند بخش مهم وجود دارد که می تواند بر روی بدن یافت شود.
F-Holes (سوراخ صدا)
در شکم ویولون دو حفره به نام F-holes وجود دارد. سوراخ F نیز به عنوان سوراخ صدا شناخته می شود. فرد می تواند حفره های صدا را شناسایی کند، زیرا آنها مانند پیمایش تزئینی یا “F.” شیک هستند. به طرح ریزی امواج صوتی کمک می کند.
سیم ها
ویولن دارای چهار تار می باشد که در گذشته های دور از روده های گوسفندان استفاده می کردند ولی امروز از رشته های فلازی و مصنوعی استفاده می شود.
خرک
در زیر تارها قسمتی وجود دارد که تارها در آن قرار می دهد این پل کمک می کند که در هنگام نواختن ویولن کمترین فشار بر روی بدنه ساز وارد شود.
چانه گیر
یکی دیگر از قطعات ویولن چانه گیر است. هنگام پخش ویولن، ویولون اغلب از چانه خود برای پشتیبانی از ابزار استفاده می کند. با استفاده از چانه برای نگه داشتن یک پایان ویولون، کاربر می تواند یک دست را آزادانه حرکت دهد. استراحت چانه ممکن است از پلاستیک یا چوب ساخته شده باشد، در پایین دستگاه واقع شده است، و محل برای کاربر است که چانه خود را استراحت. اندازه ها، اشکال ها و انواع چانه های مختلف وجود دارد که در دسترس هستند.
آرشه
آرشه یا کَمانه وسیله‌ای است که از آن برای نواختن سازهای زهی استفاده می‌شود. آرشه شامل یک چوب است که به دو سر آن موی دُم اسب متصل شده‌است. موها در نوک آرشه با قطعه‌ای از جنس عاج یا استیل به چوب آرشه می‌چسبند. در ته آرشه قطعه‌ای به نام موگیر، که از چوب و صدف ساخته شده، کشیدگی موهای آرشه را تنظیم می‌کند. موگیر با پیچ به چوب آرشه متصل می‌شود.برای انتخاب یک آرشه و چگونگی ساخت آن می توانید به مقاله ای با همین نام مراجعه کنید.
